Betaalbare schilderijen van Gustav Klimt, 1862 — 1918

Het vroege leven

Gustav Klimt werd geboren in de Weense buitenwijk Baumgarten.

Klimts vader was schilder en goudgraveur. Zijn moeder droomde er haar hele leven van om muzikant te worden, maar het is nooit gelukt. De familie Klimt had acht kinderen, Gustav werd als tweede geboren.

Het kind bracht zijn kindertijd door in armoede, ondanks het goede beroep van zijn vader. Er was geen vaste baan in het land, dus moesten ze het financieel moeilijk hebben.

Gustav studeerde tekenen bij zijn vader. In 1876 ging hij naar de School voor Kunst en Ambacht, waar zijn broer in 1877 ook inging. Alle drie de zonen van Ernest Klimt werden kunstenaars.

De broers werkten lange tijd samen, met fresco's, verschillende gebouwen en musea. In 1888 ontving Gustav een welverdiende onderscheiding - het "Gouden Kruis" van keizer Frans Jozef.

Alles ging goed en het ging goed, maar in 1892 stierven de vader en de broer van Gustav Klimt. De hele verantwoordelijkheid voor de gezinshulp lag op de schouders van de kunstenaar.

Weense afscheiding

In 1897 werd Gustav Klimt een van de oprichters van de Weense Secessie en lid van het tijdschrift Ver Sacrum uitgegeven door de Weense Secessie groep. Hij bleef daarvan lid tot 1908.

Aanvankelijk was het doel van de Secession om tentoonstellingen te organiseren voor jonge kunstenaars die in een ongewone stijl schilderden. Ze wilden ook de beste werken van buitenlandse kunstenaars naar Wenen halen en de werken van de groepsleden populariseren door het tijdschrift uit te geven.

Het esthetische programma van de vereniging liet iedere kunstenaar toe om in zijn of haar eigen stijl te werken: naturalisten, realisten en symbolisten kwamen er samen in voor. De overheid steunde hun inspanningen en verhuurde hen een stuk stadsland om een tentoonstellingsruimte te bouwen.

In 1894 kreeg Klimt een van de grote opdrachten. Het was noodzakelijk om 3 schilderijen te schilderen die het plafond van de Universiteit van Wenen zouden versieren.

Zo werden in 1900 "Filosofie", "Geneeskunde" en "Jurisprudentie" geboren. Maar de maatschappij accepteerde deze schilderijen niet, omdat ze te openhartig waren, en dus werden ze niet tentoongesteld aan de universiteit. Dit was Klimts laatste openbare orde.

"Gouden periode"

De "Gouden Periode" van Klimts werk wordt gekenmerkt door een positieve reactie van critici en is voor de kunstenaar het meest succesvol. De naam van de periode komt van de vergulding die in veel werken wordt gebruikt, te beginnen met "Het Paleis van Athena" (1898) en "De Judith" (1901), maar zijn beroemdste werk uit deze periode is "De Kus" (1907-1908).

Klimt ontwierp de meubels en de details van het interieur, maar zijn belangrijkste werk is het paneel "Tree of Life" in het Table Mansion, dat hij zelf als een van zijn beste werken bestempelde.

De samenstelling van het paneel is gevuld met symbolen die ontleend zijn aan de leer van Freud. Het is uitgevoerd in een complexe gecombineerde techniek, en de sprankelende gouden achtergrond verwijst naar dit werk naar de "gouden periode" in het werk van de kunstenaar.

Klimpt's persoonlijkheid en persoonlijk leven

Ondanks zijn leidende positie in de wereld van de Weense kunst was en is Klimt een tamelijk stoere, stille, introverte, bijna verlegen man.

Hij schreef zelden over zichzelf. "Ik heb geen talent om te spreken of te schrijven, zeker niet als ik iets over mijzelf of mijn werk moet zeggen". Hij liet echte zelfportretten achter. Zijn werk zegt ook bijna niets over hem als persoon, behalve zijn obsessie voor het andere geslacht.

"Ik ben ervan overtuigd dat ik niet zo'n interessant persoon ben," zei hij ooit. "Ik ben gewoon een kunstenaar die dag na dag, dag na dag en van 's morgens vroeg tot 's avonds laat werkt".

Klimt's enige onconventionele ding was zijn liefdesleven. Hij had regelmatig korte affaires met modellen die voor hem poseerden en de hele tijd naakt in zijn atelier rondliepen.

Hij had minstens drie, maar waarschijnlijk meer kinderen met zijn modellen.
Daarnaast deelde hij regelmatig zijn bed met dames uit de hoogste Weense kringen die voor hem poseerden, wat hem een reputatie als vrouwenversierder opleverde.

Zijn sterkste relatie was die met Emilie Flöge, de schoonzus van zijn broer en een getalenteerde kledingontwerper. De precieze aard van hun relatie, vriendschap of romantiek was nooit helemaal duidelijk.

Overlijden

De biografie van Gustav Klimt eindigt op 6 februari 1918. Hij stierf aan een longontsteking, nadat hij daarvoor een beroerte had gehad. Hij werd begraven in Wenen.

De laatste woorden van Klimt waren: "Laat Emilia komen", wat de verbondenheid van hun relatie bevestigt.

Vandaag de dag kunt u de schilderijen van Gustav Klimpt vinden in dergelijke musea van de wereld:

• Österreichisches Museum für angewandte Kunst, Wenen
• Leopold Museum, Wenen
• National Gallery of Art, Washington, D.C.
• Musée d'Orsay, Paris
• MoMA, New York
• Národní galerie v Praze
• Rijksmuseum, Amsterdam
• Ca' Pesaro,  Venetië
• Galleria nazionale d'arte moderna e contemporanea, Rome